تضاد نگران‌کننده میان عادات غذایی و سلامت مردمان جهان، تکرار غم‌انگیز همان الگویی است که در بسیاری از فرهنگ‌های بومی رخ داده است، یعنی تحت تاثیر فرهنگ غربی و غذاهای فرآوری‌شده قرار گرفتن. این الگو که از قرن نوزدهم شروع و در قرن بیستم دیگر غیر قابل توقف شد، سنت‌های فرهنگی مردمان بومی چهار گوشه جهان را ویران کرد. در دهه ۱۹۳۰ میلادی این تاثیرات مخرب مستند نگاری شدند.
دهه یادشده زمان جالبی در تکامل تمدن مدرن بود. تجهیزات عکاسی برخلاف گذشته نسبتا ارزان، قابل حمل و مقرون به‌صرفه شده بود، در همین حال هنوز فرهنگ‌ها و قبایل زیادی از مردم در سراسر جهان وجود داشتند که همچنان در معرض نفوذ گسترده فرهنگ غرب قرار نگرفته بودند. درست همان دوران بود که یک دندان‌پزشک آمریکایی به نام وستون پرایس (Weston A. Price)، دوربین به‌دست، تقریبا به هر گوشه از جهان سفر کرد و به دنبال درک رابطه میان غذایی که مردم می‌خوردند و وضعیت سلامتی‌شان بود.
هنگامی که پرایس برای کاوش و تحقیق به سراسر جهان سفر می‌کرد، به‌طور خاص به‌دنبال افرادی بود که هنوز غذاهای بومی منطقه خود را می‌خوردند. او ابتدا در مورد عادات غذایی آن‌ها می‌پرسید، سپس دندان‌های‌شان را معاینه می‌کرد و از آن عکس می‌گرفت. در همان زمان، وی مطالعات و عکاسی مشابهی را از افراد همان فرهنگ انجام داد که غذاهای غربی مصرف می‌کردند و جایگزینی مواد غذایی چون آرد سفید، شکر سفید، مربا و کنسروها را در رژیم غذایی بومی خود آغاز کرده بودند.
عکس‌های فراوان کتاب سال ۱۹۳۹ پرایس که «تغذیه و انحطاط جسمانی» نام داشت، تفاوت‌هایی را نشان می‌داد که وحشتناک بود. پرایس بارها و بارها به این نکته پی‌برد که پوسیدگی و خردشدگی دندان در آن دسته از افرادی که هنوز غذاهای بومی منطقه خود را می‌خوردند، بسیار کم و سلامت‌شان عالی است، اما در کسانی که غذاهای فرآوری‌شده غربی می‌خوردند، پوسیدگی شدید دندان‌ها و ناهنجاری‌های قوس‌های دندانی دیده می‌شود و علاوه بر این‌ها، از طیف گسترده‌ای از بیماری‌ها و اختلالات رنج می‌بردند. پرایس به این باور رسید که دلیل عمده پوسیدگی دندان کمبودهایی است که در تغذیه وجود دارد و آن‌چه منجر به پوسیدگی دندان می‌شود، باعث ایجاد بیماری در سایر نقاط بدن نیز می‌گردد.
ادامه این مطلب را در مجله شماره چهار بخوانید.