لئا گارسز، مادر متعهد و مسئول و رئیس سازمان Mercy For Animals برای پایان دادن به صنعت دامپروری فراخوان داده است. او در مقاله‌اش به این نکته اشاره می‌کند که چرا داشتن یک رویکرد انسانی و شفقت آمیز نسبت به غذا برای آینده بهتر فرزندان‌مان ضروری است.
امروز نه به عنوان رئیس یک سازمان بین‌الملی غیرانتفایی که مدافع حقوق حیوانات است، بلکه به عنوان یک مادر می‌نویسم تا جهان زیباتری را برای فرزندانم در مقایسه با جهانی که در آن متولد شدند، به‌جا بگذارم.
وقتی پسرم به دنیا آمد، با این حقیقت مواجه شدم که زمان چقدر ارزشمند است و اگرچه وضعیت آب و هوایی کره زمین وخیم است، اما گزارش تازه منتشر شده‌ای از یک نهاد تحت پوشش سازمان ملل که وظیفه‌اش توسعه علم تغییرات اقلیمی است، امیدوار کننده بوده است. ما هنوز زمان داریم، اما باید سبک زندگی‌مان را تغییر دهیم. به عنوان یک انسان باید نگاه درستی به خودمان در آینه بیندازم؛ یعنی باید نادیده گرفتن زندگی گاو، خوک، جوجه و ماهی را در دامپروی‌ها متوقف کنیم، چرا که این بی‌تفاوتی‌ها نقش تخریب‌کننده‌ای را در تغییرات جوی و از دست‌رفتن تنوع زیستی، آلودگی هوا و افزایش خطرات مربوط به سلامتی ایفا می‌کنند.
زمانی در منطقه دورافتاده‌ای شنا می‌کردم. آن‌جا به‌طور مستقیم دیدم چطور آلودگی ایجادشده توسط دامپروری صنعتی اکسیژن زیستگاه‌های اقیانوسی را به غارت می‌برد یا زندگی‌های زیبای گروهی آبزیان را نابود می‌کند. برایم سوال است که آیا اقیانو‌س‌ها از زندگی تهی می‌شوند یا وقتی سه فرزندم بزرگ شدند، خرس‌های قطبی هنوز زنده خواهند بود؟ اگر اقیانوس‌های در حال نابودی از نظر شما دلیل قانع کننده‌ای برای بحران زیست‌محیطی نیستند، اتلاف زمین‌های کشاورزی را در جهانی که منابع طبیعی آن رو به اتمام است در نظر بگیرید. تولیدات دامی ۷۷ درصد از زمین‌های کشاورزی جهان را تسخیر کرده، اما تنها ۱۸ درصد کالری و ۳۷ درصد پروتئین ما را تولید می‌کند.
برخلاف آن‌چه که دامپروری صنعتی تبلیغ می‌کند (و در فریب اذهان موفق هم بوده)، قطعات بزرگ زمین‌های کشاورزی به‌جای این‌که به‌روشی پایا برای پرورش مستقیم غذای انسان استفاده شوند، به‌منظور تولید غذای دام به‌کار می‌روند تا آینده غذایی‌مان را به‌خطر اندازند.
دامپروری صنعتی به معنای واقعی کلمه بوی تعفن می‌دهد. حیواناتی که در دامپروری‌های ایالات متحده هستند، به‌قدری فضولات تولید می‌کنند که با آن می‌توان کل سطح یک شهر با مساحت چهار هزار کیلومتر مربع را با ارتفاعی بیش از ۳۰ سانتی‌متر بپوشاند. دامپروری صنعتی کیفیت زندگی جوامع اطراف را نه‌تنها با بوی اجتناب‌ناپذیر، بلکه با گرد و غبار و قطرات ناشی از فضولاتی که هوا و آب را آلوده و به فضاهای عمومی و خصوصی زندگی مردم سرایت می‌کنند، به تباهی کشیده است.
آلودگی فضولات فراتر از آن‌چه مطرح شد می‌رود. سال ۲۰۱۸ نیویورک تایمز به بهترین شکل به این موضوع اشاره کرد: «تالاب‌های فضولات خوک‌ها پس از [طوفان] فلورانس در حال پخش‌شدن هستند. بله، بسیار مشمئزکننده است.» سال ۱۹۹۹ پس از طوفانی مشابه در نزدیکی تالاب‌های ضایعات خوک در کارولینای شمالی، باکتری‌های مدفوع و ای‌کولی حتی ۱۵ سال بعد، ۴۰ درصد از آب محلی را آلوده کردند!
دامپروری صنعتی منجر به زجر حیوانات خارج از دامداری‌ها و نیز نابودی تنوع زیستی در هر سال خواهد شد. این صنعت جایی برای موجوداتی که منفعتی نداشته باشند، ندارد؛ امروزه بیش از ۵۷ درصد از کل پرندگان روی زمین را مرغ‌های ماشینی تشکیل می‌دهند. محصولاتی که برای تغذیه حیوانات پرورش داده می‌شوند، به‌تنهایی حیات گونه‌های دیگر را به لبه پرتگاه می‌کشانند. به‌عنوان مثال در برزیل، مزارع کاشت سویا برای تغذیه حیوانات، زیستگاه گونه‌های در معرض خطر را از بین برده و ۱۷ هزار گونه دیگر را تهدید می‌کند.
یاد نقاشی پسرم افتادم. تصویری از من که روی دسته‌ای از بادکنک‌های رنگارنگ ایستاده‌ام. به او گفتم: «فوق العاده است. اما آن چیز خاکستری پایین نقاشی‌ات چیست؟» پاسخ داد: «آلودگی است و بادکنک‌ها برای آن هستند تا تو را به سیاره دیگری ببرند.» اما برخلاف تصور پسرم، جهان‌های دیگر یا بادکنکی وجود ندارد که از زمین برود.
اما خبر خوب این‌که ما می‌دانیم کار درست چیست و در حال آغاز کردن آن هستیم. ما نه تنها باید در این مسیر قرار بگیریم، بلکه باید انتقال به یک سامانه غذایی و کشاورزی بهتر را که عمدتاً گیاه بنیان است، تسریع کنیم.
تغییر عادات غذایی‌مان به سمت خوراکی‌های غیر حیوانی پتانسیل بسیار بالایی دارد. به‌عنوان مثال، شیرهای غیر لبنی روز به‌روز بیشتر در قفسه‌های سوپرمارکت‌ها به‌چشم می‌خورند و در کافی‌شاپ‌های محبوب‌مان و انواع بستنی‌ها استفاده می‌شوند. پیش‌بینی می‌شود ارزش صنعت تولید شیر گیاهی که در حال حاضر ۲۷ میلیارد دلار است تا سال ۲۰۲۷ تقریبا دو برابر شود. این خبر فوق العاده‌ای برای زمین و اقلیم است، زیرا شیر غیرلبنی در مقایسه با شیر گاو سه برابر کمتر در گرمایش زمین نقش دارد.
من این مقاله را از خانه‌ام در جورجیا می‌نویسم؛ تنها چند مایل دورتر از محل تولد و رشد دکتر مارتین لوتر کینگ جونیور. خوشحالم از این‌که فرزندانم با یادآوری مداوم این موضوع رشد می‌کنند که هر فرد می‌تواند عامل تغییر برای دنیایی بهتر باشد. بیایید در این روز (روز زمین) به فراخوان هیئت بین‌دولتی تغییر اقلیم توجه کنیم. فریب این صنعت قلابی را نخوریم که ادعا می‌کند می‌تواند تغذیه مردم جهان را تامین کند، درحالیکه درست برعکس عمل می‌کند و آینده‌ای که در آن بتوانیم تغذیه خودمان، فرزندان و نوه‌هایمان را تامین کنیم از ما می‌گیرد.
راه حل، درست در انتهای چنگال‌های ماست. بازار گیاه‌بنیان امروز، در کنار غذاهای سنتی گیاهی، جایگزین‌های بسیار خوبی برای گوشت، تخم‌مرغ و لبنیات ارائه می‌کند. زمانی که غذاهای گیاهی را انتخاب می‌کنیم، از سیستم غذایی در حال رشدی حمایت می‌کنیم که به سیاره ما و همه کسانی که در آن سهیم هستند بهترین شانس برای آینده‌ای روشن و پایا را می‌دهد.